prof. dr hab. Roman Z. Morawski, profesor
Gmach Elektroniki, pokój 445
(+48 22) 234-7721
roman.morawski@pw.edu.pl
konsultacje:
wtorek 8:00–10:00 (w semestrze letnim)
piątek 8:00–10:00 (w semestrze zimowym)
Roman Z. Morawski urodził się 24 sierpnia 1949 r. w Warce, gdzie też ukończył szkołę podstawową (1963) i liceum ogólnokształcące (1967). Dyplom magistra inżyniera elektronika – z wyróżnieniem – uzyskał w 1972 r. na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Od tego też roku jest zatrudniony w Instytucie Radioelektroniki na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych jako nauczyciel akademicki, obecnie – na stanowisku profesora. Stopień kandydata nauk technicznych w dziedzinie informatyki uzyskał w Leningradzkim Instytucie Elektrotechniki w 1979 r. za rozprawę pt. O modielirovanii analogo-cifrovych elektronnych schem, stopień naukowy doktora habilitowanego na Wydziale Elektroniki – w 1990 r. za monografię Metody odtwarzania sygnałów pomiarowych, tytuł naukowy profesora – w 2001 r.
W 1972 r. Roman Z. Morawski odbył praktykę zawodową w zakładach aparatury pomiarowej Norma w Wiedniu (Austria), w latach 1974–1975 – staż naukowy w Katedrze Automatyki i Informatyki Leningradzkiego Instytutu Elektrotechniki (Rosja), a w 1987 r. – staż naukowy na Wydziale Fizyki Stosowanej Technische Universiteit Delft (Holandia). W latach 1988–2001 spędził ponad 40 miesięcy na Université du Québec à Trois-Rivières (Kanada) i odwiedził ponad 40 instytucji akademickich Zachodniej Europy, Stanów Zjednoczonych, Kanady i Japonii. W latach 2002–2007 pracował w firmie Measurement Microsystems (Kanada) na stanowisku Chief Scientific Officer. Od roku 2010 współpracuje z University of London jako Senior Visiting Fellow.
Zainteresowania badawcze Romana Z. Morawskiego od początku koncentrowały się na problematyce systemów pomiarowych: najpierw – na metodyce komputerowego ich projektowania, a następnie – na metodyce cyfrowego przetwarzaniu danych pomiarowych. Na Politechnice Warszawskiej brał udział w pracach badawczych dotyczących projektowania mierników częstotliwości i czasu, układów sterowania procesami technologicznymi w mikroelektronice, komputerowego modelowania systemów pomiarowych, automatyzacji pomiarów fizyko-chemicznych, metod odtwarzania wielkości pomiarowych zmiennych w czasie, metod dynamicznego wzorcowania torów pomiarowych, metod interpretacji danych pomiarowych dla zastosowań w monitoringu środowiska naturalnego i monitoringu przemysłowym, a także – w spektrofotometrycznych analizatorach żywności i w radarowych systemach monitoringu osób starszych i niepełnosprawnych. Ponadto, podczas stażu w Leningradzkim Instytucie Elektrotechniki uczestniczył w badaniach dotyczących projektowania struktur i algorytmów obliczeniowych, a podczas stażu w Technische Universiteit Delft – w pracach dotyczących algorytmów rozwiązywania zadań odwrotnych fizyki technicznej. W latach 1988–2001 brał udział w pracach naukowych, prowadzonych przez zespoły badawcze Université du Québec à Trois-Rivières, a dotyczących nowych rozwiązań systemów do pomiaru stężeń roztworów i wysokich ciśnień oraz metod projektowania scalonych czujników spektrofotometrycznych wspomaganych procesorem cyfrowym. W latach 2002–2007 kierował pracami badawczo-rozwojowymi, prowadzonymi w firmie Measurement Microsystems, dotyczącymi monitoringu optycznych kanałów telekomunikacyjnych. Jest autorem lub współautorem blisko 80 artykułów w takich czasopismach o zasięgu międzynarodowym jak IEEE Transactions on Measurement and Instrumentation, Measurement, Journal of Chemometrics, Metrology and Measurement Systems. Jest współtwórcą 2 patentów krajowych i 14 międzynarodowych (USA, Kanada, UE). Za osiągnięcia badawcze był nagradzany przez Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1980, 1986), Sekretarza Wydziału IV PAN (1994) i wyróżniany przez Komitet Badań Naukowych (1998, 2000).
Roman Z. Morawski prowadził wiele oryginalnych wykładów, z których najważniejsze – to: Metodyka projektowania urządzeń pomiarowych (1976–1979), Oprogramowanie systemów pomiarowych (1979–1984), Metodyka obliczeń inżynierskich (1983–1996), Metody i algorytmy przetwarzania sygnałów pomiarowych (1991–1997), Cyfrowe przetwarzanie sygnałów (1993–1996), Cyfrowe przetwarzanie sygnałów pomiarowych (1998–) oraz Methodological and Ethical Aspects of Research (2014–). Ponadto, w Université du Québec à Trois-Rivières (Kanada) prowadził wykład z przedmiotu Podstawy telekomunikacji (1990–1991). Jest (współ)autorem pięciu podręczników akademickich: Wprowadzenie do metrologii i techniki eksperymentu (WNT, Warszawa 1992), Wstęp do metod numerycznych dla studentów elektroniki i technik informacyjnych (Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa 1999, 2009), Etyczne aspekty działalności badawczej w naukach empirycznych (Wydawnictwa UW, Warszawa 2011), Technoscientific Research: Methodological and Ethical Aspects (Walter de Gruyter, Berlin – Boston, 2019) oraz Solved Problems in Numerical Methods for Students of Electronics and Information Technology (Oficyna Wydawnicza PW, 2021). Jest ponadto współautorem tłumaczenia jednego podręcznika (1988) oraz współautorem trzech skryptów (1979, 1982, 1997). Rozwijając swoje zainteresowania w zakresie organizacji szkolnictwa wyższego, brał udział w realizacji wielu projektów badawczo-wdrożeniowych dotyczących zarządzania instytucją akademicką. W ramach współpracy z Instytutem Spraw Publicznych uczestniczył w realizacji projektów dotyczących finansowania szkolnictwa wyższego w Polsce oraz efektywności funkcjonowania zachodnioeuropejskich instytucji akademickich (1997–1999). W ramach współpracy z Fundacją Rektorów Polskich uczestniczył w opracowaniu projektu Strategia rozwoju szkolnictwa wyższego 2010–2020. Jest autorem lub współautorem blisko 90 publikacji poświęconych problematyce szkolnictwa wyższego. Za osiągnięcia w pracy dydaktycznej otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej (1998) oraz 4 zespołowe nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1976, 1977, 1979, 1983).
W latach 1981–1984 Roman Z. Morawski był sekretarzem Senackiej Komisji ds. Struktury i Organizacji Uczelni, która opracowała projekt pierwszego powojennego statutu Politechniki Warszawskiej; w latach 1985–1986 – członkiem dwóch Rektorskich Komisji Statutowych, a w 1990 r. – sekretarzem Społecznej Komisji Statutowej. W 1992 r. był członkiem Senackiego Zespołu ds. Perspektywicznej Struktury Uczelni; w latach 1999–2002 był członkiem Senatu, a w latach 1996–2002 – członkiem Rady Szkoły Businessu PW. W latach 1992–1993 był Pełnomocnikiem Dziekana ds. Studiów w Języku Angielskim, w latach 1993–1996 – Prodziekanem ds. Ogólnych, w latach 1996–1999 – Prodziekanem ds. Rozwoju i Promocji Wydziału, a w latach 1999–2002 – Dziekanem Wydziału. W roku 2002 jego dorobek w działalności na rzecz środowiska akademickiego kraju uhonorowany został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Roman Z. Morawski był przedstawicielem Polski w Radzie Generalnej Międzynarodowej Konfederacji Pomiarów IMEKO (1998–2018) oraz członkiem zespołu doradców Prezydenta IMEKO (2009–2018). Jego działalność na rzecz międzynarodowej współpracy w dziedzinie metrologii uhonorowana została przez IMEKO w 2012 r. (Distinguished Service Award) oraz przez brytyjską organizację członkowską IMEKO, Institute of Measurement and Control, w 2013 r. (Ludwik Finkelstein Medal).
Jest żonaty; ma troje dzieci i czworo wnucząt. Włada biernie i czynnie językiem angielskim, francuskim, niemieckim, rosyjskim; biernie – włoskim i hiszpańskim. Interesuje się etyką, metodologią nauk, historiozofią i muzyką skrzypcową.
